SUPERSTUDIO

"Życie bez obiektów"

Superstudio to włoska pracownia architektoniczna założona we Florencji w roku 1966 przez: Adolfo Nataliniego i Cristiano Toraldo di Francia. Później do grupy dołączyli: Roberto Magris, Alessandro Magris, Gianpiero Frassinelli. Pracownia działała do roku 1978. Superstudio było, razem z grupą Archizoom Associati, głównym aktorem ruchu radykalnego w architekturze późnych lat 60-tych. Ich teoretyczne, utopijne projekty w formie kolaży, fotomontaży i storybordów były publikowane we włoskim magazynie Casabella.    
Superstudio wywarło duży wpływ i było jedną z głównych inspiracji dla pokolenia architektów wywodzących się z londyńskiej Architectural Association School of Architecture (gdzie Natalini miał gościnne wykłady) w szczególności takich jak Rem Koolhaas (pierwszy projekt OMA - Exodus był zainspirowany projektem Continuous Monument), Zaha Hadid i Bernard Tschumi.

Dla Superstudio esencją ludzkiej myśli był rozum nietknięty przez wiedzę, wartości i restrykcje narzucone przez kulturę. Tylko osoba z dostępem do rozumu bez nadmiernego bagażu kultury, który by prawdopodobnie wpłynął na osobisty rozwój tej osoby, może optymalnie używać swojej kreatywności.

Superstudio celowało więc w projektowaniu obiektów wolnych od ograniczających konotacji używając tylko zmysłu (czystego) rozumu, zdolności logicznego rozumowania.

Superstudio rozpoczęło działalność od studiów nad zależnościami ludzi i obiektów.

Swoje badania nad esencją obiektów zaczęli w 1969 roku projektem ISTOGRAMI.

(por. esencja obiektu u Steve Jobsa)

(por. 1969 – jako data protestów studenckich w Paryżu i w USA)

 

-trójwymiarowe diagramy z homogeniczną powierzchnią z regularnej kwadratowej kraty;

-diagram mógł być łatwo przerobiony na mebel, architekturę, krajobraz;

Definitywne rozwiązanie dla jakiejkolwiek przestrzeni czy formy zostało znalezione. Problem formy i kontekstu został na zawsze rozwiązany.

(por. Mies van der Rohe)

(por. Andy Warhol)

CONTINUOUS MONUMENT (por. Linearny System Ciągły Oskara Hansena z połowy lat 60-tych XX wieku)

-akt ostateczny architektury;

-dzieło architektury oferujące wgląd w świat i wgłąb siebie.  (self-knowledge through architecture);

-kontynuacja globalnej architektury wielkich monumentów – Chiński Mur (widoczny z Księżyca), Mur Hadriana, akwedukty, Święty kamień Kaaba (Mekka);

-łączy różne społeczności;

-odbija to, co wspólne dla ludzkości, ponad kulturowe, polityczne i lokalne wartości i prawa;

-zachęca ludzi do refleksji i kontemplacji esencji życia, zostawia na to dużo miejsca;

-odbijanie otoczenia i refleksja na temat otoczenia – to jest tutaj ważne;  (ekologia ?)

-wnętrze jest otwarte na każdy program funkcjonalny;

-kulminacja destrukcji i progresywnej programowej redukcji obiektu architektonicznego;

ŚMIERĆ ARCHITEKTURY  

-propozycja architektury absolutnej, nie pozostawiającej żadnych alternatyw;

-odmowa, zaprzeczenie, odrzucenie figuratywnej roli architektury;

"...jeżeli design jest jedynie zachętą do konsumpcji, to musimy odrzucić design; jeżeli architektura jest jedynie kodyfikacją mieszczańskiego modelu własności i społeczeństwa, to musimy odrzucić architekturę; jeżeli architektura i urbanistyka są jedynie sformalizowaniem obecnych niesprawiedliwych podziałów społecznych, musimy odrzucić urbanistykę i jej miasta ... dopóki wszystkie działania projektowe będą miały na celu zaspokojenie potrzeb podstawowych. Do tej pory design musi zniknąć. Możemy żyć bez architektury..." 
 Adolfo Natalini, 1971

“...if design is merely an inducement to consume, then we must reject design; if architecture is merely the codifying of bourgeois model of ownership and society, then we must reject architecture; if architecture and town planning is merely the formalization of present unjust social divisions, then we must reject town planning and its cities...until all design activities are aimed towards meeting primary needs. Until then, design must disappear. We can live without architecture...” 
Adolfo Natalini, 1971

Tomasz Sachanowicz
www.slabpracownia.pl

bibliografia:
Exit Utopia, Architectural Provocations 1956-76, IHAAU TU Delft, ed. Martin van Schaik, Otakar Macel, wyd. Prestel, 2005
Superstudio. Life without objects, Peter Lang, William Menking, wyd. SKIRA, 2003